ZENO Isauricus

I.

ZENO Isauricus

Consul. A. C. 471. Vide supra.

IMPERAT. ET VIRT ILLUSTRES.

II.

ZENO Isauricus

Imperator ex Ariadne, filia Leonis Senioris, filium susceptum, decimô mense, postquam Augustum eum declara verat, ut solus regnaret, venenô dicitur sustuiisse. Imperiô potitus, A. C. 474. impudentissime turpissimis vitiis se immer sit. Heterodoxis semper favit, in fideles saevus: Hinc Saracenorum et Hunnorum irruptionibus punitus, Basiliscum quoque insestum habuit, qui visô quantopere contemptibilem se zeno fecisset, Imperiô illum exuere conatus est: Et fugit ex urbe Zeno, sed paulo post restitutus, corruptô Harmatiô, Duce Basilisci, hunc in Cappadociam relegavit. Interea aliquantisper orthodoxum mentitus, mox Praesules haereticos, pulsis fidelibus, restituit: dein quasi utrosque reconciliaturus, Henotiton edidit; quô in speciem orthodoxô, reipsâ Concilium Chalcedonense dammatum ivit. Paulo post morbô comitiali, cui obnoxius erat, correptus, ab Ariadne, laeta sic ab illo liberari, sepulchro praepropere illatus est: in quo licet ad se rediisset, et a custodibus dimitti petiisset, ab illis irrisus in se saeviit, man usque proprias et sandalia depastus, obiit. Dicitur, edoctus ab illis, iam alium thronô potiri, enixe rogâsse, ut monasterio alicul in cluderetur, in quo vitam finiret. Zonaras, tom. 3. Annal. hoc illi vinô obruto contigisse scribit. Cedrenus in in Comp. refert, rumorem per urbem sparsum esse, illi caput noctu esse detruncatum. Factum id A. C. 491. aetat. 65. Vide etiam Marcellin. et Cassiodor. in Chron. Euagr. l. 3. etc.